Dag 1 Moscow

Dag 1:

Het emotionele afscheid bespreken we even niet, laten we onmiddelijk beginnen met de vlucht. Zoals het Ryanair betaamt, was er weinig comfort, en nog minder vriendelijkheid. Gelukkig duurde de vlucht maar 2u en 10 min. Al snel stonden we in Riga. Baggage oppikken en de bus nemen tot ons bestemming ging vlot, ware het niet dat de wondere wereld der internet de verkeerde locatie had geleverd. Riga Pasazieru bleek namelijk meerdere Passenger Terminals te zijn, wat tot de eerste 'woopsie' moment leidde.

Gelukkig konden we daar een kaart en wat uitleg verkrijgen, en we trokken weer verder. We stapten de kilometers ervan af, al bij al 6km. Met 15kg aan de achterkant en 7kg aan de voorkant, was dat meer dan genoeg. Voordat we de trein namen, kochten we lunch en wat water voor op de trein. Letse worst is een absolute aanrader: het gehakt was meesterlijk gekruid, en de gebakken aardappels waren ook zeer lekker.

Na 2 uurtjes te wachten (we waren te vroeg, zelfs met verkeerd te lopen) konden we de trein op. De trein viel goed mee, met genoeg ruimte om baggage op te bergen, en te zitten. Russische nachttreinen zijn een mooi voorbeeld van het idee: zoveel mogelijk volk zo snel en zo ver mogelijk verschepen. Een sectie van zitplaatsen bevatte 8 zitplaatsen en 3 slaapplaatsen (ongeveer even groot als secties in Belgische treinen).

De eerste helft van de rit was een beetje oncomfortabel, omdat de zetels bestonden uit leer getrokken over houten planken. De tweede helft was aangenamer, veel passagiers stapten af waardoor iedereen een slaapplaats kon vinden. De rit was vrij fris, er was geen verwarming, en aan het raam slapen leverde een koude kont op voor Christian. Noot: respect voor Russische oude besjes. Helemaal alleen, 13 uur op de trein op steenharde stoelen, en nog energiek de trein afhuppelen ... respect.

13 uur later stonden we in Moscow. Gepakt en gezakt beslisten we efficient te werk te gaan: eerst namen we de metro naar de halte het dichts bij de Real Russia kantoor. Daar haalden we onze tickets op voor de Trans-Mongolische etappe van onze reis. Yrena kon weer met een gerust hart verder: we waren niet bedrogen geweest, de tickets waren op ons aan het wachten. Daarna de metro terug op naar halte Park Kul'tury. Toch moesten we ongeveer een kilometer stappen tot de hostel. Ook daar gingen we de mist in, we waren een straat te ver gewandeld. Gelukkig kan men met gebarentaal en erbarmelijke uitspraak veel bereiken, en werd ons uitgelegd waar we naartoe moesten. Ons eerste indruk was paniek: de gang bestond uit gevlekte muren met afgeblakerde verf, de lift stond op instorten en de trapleuningen leken wel booby traps. We hadden dus geen goed oog in de hostel, dat zich op het vijfde verdiep bevond. Waren wij even verrast toen we binnen stapten. Mooie afwerking, hi-tech IP-camera en proper. We werden even rondgeleid, en zagen onmiddelijk dat de douches proper waren en de bedden vers opgemaakt (deze worden tevens iedere dag ververst). Er is wi-fi en een PC ter beschikking, kookgerei en specerijen worden ook gratis ter beschikking gesteld. Buddy Bear Hostel is dus zeker een aanrader.

P.S.: De hostel heeft knal dezelfde toaster als Kelly, grappig maar ook confronterend.
P.P.S.: schrijffouten etc. zijn te wijten aan het Russisch toetsenbord.

Morgen of in Mongolie meer! Tot snel!

Yrena en Christian.